Gënjeshtar ishte a'i moment i jetës time
sepse koha dinte t'u shfaqte edhe ashtu
sikur nga bota e egër, atë qast të m'a sillte,
t'a mblidhte ç'do imtësi për mua këtu.

Vërtetë thonë se shpresa të mban në lojë
e ndonjëherë t'i jep edhe krahët e bardhë,
që më bënë të të ngjajë si Shqiponjë
apo krahë të cilët më qojnë diku largë.

Gjerë në fundin e botës së paskajëshme
rrahë një zë në thellësirat e brendisë sime
nga të shumëtat e rrahura më bënë ca ndarje
në mes krahërorit, gjithëçka ku aty rrinte.

Jeta të jep prap rast, kështu më tha.
Vazhdova të i jemë mirënjohës asaj
po pra, asaj jete të ëndërrve të falura
për dashuri e mërzi m'i dha lotet të qajë.