Kam bredhur botën
Anekënd
Muze pafund kam parë
Madhështorë
Po askërkund
S’jam ndjerë kaq pa gojë
Sa te kjo shtëpi e thjeshtë
Në Boletin.

Dëbora kishte zbardhur kodrat
Gjer në Trepçë
Dhe strehët pikonin
Mbi supet e burrit
Që me mundim po rrekej
Të hapte bravën e ndryshkur të derës.

Dikur ajo u hap
Dhe Isë Boletini më tha: Bujrum
Shtathedhur e pakëz mënjanuar
Që nga fotografia bërë
Prej kolonelit Tomson.

Shtëpia është e re
E bërë vonë
Mbi gurët e djegur të së vjetrës
Këtu veç shkëmbi i murrmë
I pagojë
Flet e tregon për ata që kanë veshë.

E komplikuar jeta sot
O bacë
E vetëkomplikuar gjer në dhëmbje
Dhe s’është e lehtë
T’i japësh udhë trimërisë
E mendjes
Siç bëre ti në ditët e qëmotit.