>
LETERSISHQIP

Ndjenja E Pafajsise

Nje kujtim , mbetesh tani
eh , cte them tjeter valle
kur nuk kam me fuqi
mos ndoshta gjithcka ishte nje perralle
ku aktroja , une dhe ti .
Ndoshta une , pata 1 rol te veshtire
dhe pse kerkoja , drite ne erresire .
Ti kishe humbur besim , kerkoje shpetim
kishe humbur force , por nuk derdhje lot
vtm qeshje , dhe kur prisje vdekje
sepse nuk gjeje dot mbeshtetje .
Dashuria e shtirur ,
ishte bere ,si nje dite e zakonshme
ku njerez te prirur ,
te dhuronin mirenjohje te perkohshme
sepse keqardhja nuk mungonte .
Nje dite ajo pushtoi
dhe familjen tende .
lumturia nuk mungoi
pasi dhe ti ,me jeten tende, fillove te lozje .
Doje te ishe prape femije
ajo vajza e vogel , si shkendije , qe vezullonte .
Te visheshe nje dite , me flokte e debores
te lodroje plot jete , nen petkun e kurores .
E lodhur , e sforcuar , por me vullnet
vendosje ta ndryshoje kte kapitull , komplet .
Dhe pse, doje te ishe e vecante
te lundroje kundrra rrymes
por tu mblodhen gjitha dobesite
depertuan si cianur , pertej frymes.
U helmove , por jetove .
Rruges hase dike ,
e gjete shume posht
fillove te luaje me te ,
brenda teje , nuk ishe me bosh .
Pasi e zhyte dhe ate,
ne tunelin e ''dashurise"
brenda te cilit nuk dijle dot
pasi kalonte kufirin , ndjenja e kenaqesise .
Me ne fund , po lozje dhe ti
si te gjith , pa kufij .
Tani fillove , te merrje rendesi
dhe pse e ktheve me hipokrizi .
U pershtate me ne fund , me kte realitet,
ku gjithkush shtiret , per hesap te vet .