Me thuaj nje germe, ta bej poezi
me jep nje puthje, ta shnderroj ne dashuri
nje fjale te vetme, e dale nga goja jote
e bej te duket, endrra kesaj bote

me thuaj dicka, cte jete ma thuaj
je qielli i shtate, sa shume te dua
atmosfera e tokes, oksigjeni qe thithi
e mira hyjnore, qe te keqen e braktisi

kolona zanore e fjales dashuri
personazh biblik nga u mor emri miresi
kenga qe jehon, ku harmonia mbizoteron
je shpetimi shpreses, boten time shpeton

kur kthen nga une veshtrimin, syte nxjerr ne pah
ndihem kaq i lumtur, fluturoj me krahe
me pushton emocioni, dritherima me pushton
shkallet e jetes ngjitim, bashke pergjithmon

me jep nje buzeqeshje, mjalte te jete e embel
te tregoj arsyen pse je me shume se engjell
jeta eshte veper, vepra saj je ti
ske te krahasuar ti o dashuri