Udha E Shkronjave
Pesha të rënda ngarkuar mbi kalë,
Morën rrugën drejt viseve shqiptare.
Brezave me radhë dituri për t'i falë,
Në çdo shtëpi të ndizeshin si pishtare.
Ato kaluan male e dete,
Për të ngjallur shpresat e rinisë.
Breza të tërë do të bënin për vete,
Me to do shkruhej himni i dashurisë.
U bënë gurë themeli në jetë,
Dhe filluan ta frymëzonin çdo njeri.
Gjuhën shqipe flisnin edhe vetë,
Vlera e tyre më e madhe se flori.
Dituria do përhapet si rreze dielli,
Do hapen shkolla një nga një.
Me lavdi do mbushej edhe qielli,
Shkronjat shqip do te nxirrnin zë.
Morën rrugën drejt viseve shqiptare.
Brezave me radhë dituri për t'i falë,
Në çdo shtëpi të ndizeshin si pishtare.
Ato kaluan male e dete,
Për të ngjallur shpresat e rinisë.
Breza të tërë do të bënin për vete,
Me to do shkruhej himni i dashurisë.
U bënë gurë themeli në jetë,
Dhe filluan ta frymëzonin çdo njeri.
Gjuhën shqipe flisnin edhe vetë,
Vlera e tyre më e madhe se flori.
Dituria do përhapet si rreze dielli,
Do hapen shkolla një nga një.
Me lavdi do mbushej edhe qielli,
Shkronjat shqip do te nxirrnin zë.
Më shumë nga Shefik Arifi
- Lëvdata Të Bën Me Krahe
- Bijë, Nuse Nuk Të Pashë
- Mate Fjalën
- Më Thosh Zemra: Mos U Ngut!
- Në Vargje Fshehur
- Shkurtoje Kohën!
- Erdhe Si Gjysmë E Hënës
- Më Mirë Më Qani Të Gjallë!
- Me Rrezet E Diellit Notoj
- Ndarja Për Së Gjalli
- I Them Hënës
- Ti Qesh Me Ëndje
- Zjarri I Shpirtit
- Dallgëve Mos Iu Dorezo Kurrë!
- Do Të Jetë Vonë
- Pse Qahemi Kot
Komente 1