S’muj të rri pa t’pa diell
Secilin çast të ditës
Kur e di se mbi yje rrijnë engjëjt
Aty ku është buzëqeshja e mbesës sime

Veç Erna di t’i falët diellit
Dhe e bukura ime tej detit
Për të cilën u shkruan mijëra vargje
Mijëra vjet lot u derdhen në tokë

Erna mirë që nuk e deshte botën
me hile as tinzare
As unë nuk i dua asnjërën
Asnjë poet nuk i do

E dua diellin
Edhe nëse jetoj i vërbuar
Se flaka e tij është
Sikur flaka e dashnisë sime

E fjalës
Që i mbeta peng
Deri në vdekje

Erna për ty
Dhe të bukurën e dheut
Do të fal jetë
Nga jeta ime

Ëndërr
Nga ëndrera ime
Shpresë
Nga shpresa ime

Kur jetoj
Me lirinë e saj

Po Erna
Ti ike
Për tu bashkur
Me të bukurën e detit

Për ta mbrojtur
Nga Bajlozët vrasës

Dhe tani ne jemi të lirë
Nga liria e jote

Buzëqeshim
Nga buzëqeshja
Që ti na fal

Jetojmë
Nga jeta
Që ti i fale
Edhe vargut tim.