Fotografia E Gjolekës
poezia është pikturë me fjalë,
piktura është poezi pa fjalë. -Lesing
piktura është poezi pa fjalë. -Lesing
Gazetari u end fshat më fshat,
mos ia gjente diku
fotografinë Gjolekës!
Pyet e kërko ditë e natë…,
por gjëkundi s’e gjetën.
“E kam unë…” tha një plak, më i vjetri,
pastaj ftoi shokët nën hije lisi
e kokë më kokë, si lebërit
këngës së Gjolekës ia nisi:
“Gjoleka në Zhur të Kuçe…”
ia mori ai me zërin e parë
(skicimi i portretit të Gjolekës
udhën kish marrë.
“Me fustan të ri hajduçe…”
u zgjat vizatimi më tej.
“Dyfekun me strufe”
ia nxori mbi supe
ai që nisi t’ia kthejë.
I treti, hedhësi, zgjat zërin nga retë
me zhurmë shollësh
te zalli matanë:
“Prit nizamët o Gjolekë…”
dhe skicoi Grykën me nizamë.
Pastaj tok zgjatën zërin mallëngjyeshëm
si të zgjatnin vijat e portretit
(një vizë që njëri e linte përgjysëm
më tej e hiqte tjetri.)
Dikush, me faqen në pëllëmbë
rënkoi “u trete, Gjolekë, u trete”,
dhe portretin ia mbështolli me këngë,
t’i hapej në katër Vilajete.
Një i ri, sytë te një vajzë i takoi,
pastaj, skuqur nga turpi
drodhi zërin dhe “Gjolekë spanoit”
i ledhatonte flokët gjer te supi.
Kumboi isua sa gjëmoi natyra,
ranë fije ylberi në zërat me të prera
(fytyra Gjolekës iu mbush tërë ngjyra,
dhe si të gjallit i lëviznin nervat.
…Plaku i parë priste radhën t’ia mirrte
duke kërkuar dhe një varg më të mirë…
Te një pikëz lot që në sy i ndriste,
shihte Gjolekën në hapsirë-
mos ia gjente diku
fotografinë Gjolekës!
Pyet e kërko ditë e natë…,
por gjëkundi s’e gjetën.
“E kam unë…” tha një plak, më i vjetri,
pastaj ftoi shokët nën hije lisi
e kokë më kokë, si lebërit
këngës së Gjolekës ia nisi:
“Gjoleka në Zhur të Kuçe…”
ia mori ai me zërin e parë
(skicimi i portretit të Gjolekës
udhën kish marrë.
“Me fustan të ri hajduçe…”
u zgjat vizatimi më tej.
“Dyfekun me strufe”
ia nxori mbi supe
ai që nisi t’ia kthejë.
I treti, hedhësi, zgjat zërin nga retë
me zhurmë shollësh
te zalli matanë:
“Prit nizamët o Gjolekë…”
dhe skicoi Grykën me nizamë.
Pastaj tok zgjatën zërin mallëngjyeshëm
si të zgjatnin vijat e portretit
(një vizë që njëri e linte përgjysëm
më tej e hiqte tjetri.)
Dikush, me faqen në pëllëmbë
rënkoi “u trete, Gjolekë, u trete”,
dhe portretin ia mbështolli me këngë,
t’i hapej në katër Vilajete.
Një i ri, sytë te një vajzë i takoi,
pastaj, skuqur nga turpi
drodhi zërin dhe “Gjolekë spanoit”
i ledhatonte flokët gjer te supi.
Kumboi isua sa gjëmoi natyra,
ranë fije ylberi në zërat me të prera
(fytyra Gjolekës iu mbush tërë ngjyra,
dhe si të gjallit i lëviznin nervat.
…Plaku i parë priste radhën t’ia mirrte
duke kërkuar dhe një varg më të mirë…
Te një pikëz lot që në sy i ndriste,
shihte Gjolekën në hapsirë-
Më shumë nga Agim Shehu
- Krisma E Avni Rustemit
- Naganti I Isa Boletinit
- Bajroni Në Tepelenë
- Mustafa Matohiti, Shtatore
- Mësimi I Parë I Abetares
- Nxënësit Zviceranë
- Shqipëria
- Shqipja Jonë Me Dy Krerë
- Imazhe Pranvere
- Zanës
- Dëbora E Parë Në Gjenevë
- Udhë Në Kosovë
- Si Ëndërr...
- Karrikja Me Tri Këmbë Para Okb-Së Në Gjenevë
- Elena Gjika Mbi Majën 4000M Të Zvicrës
- Dora E Prerë
Komente 0