Kur i vogel ne lendine,
Mbi barin qe ndriste ne vese
ne prag pranvere, nje lule gjeta
erdhi pranvera, thirra menjehere.

Buzeqeshi motra ime,
sa desha ti thur nje kurore,
me kot vrapova edhe kerkova
te tjera lule jo nuk gjeta dot.

(refren)
Nje pike vese mbi faqe ra
o moter une lulet ku ti gjej,
ajo e dinte ndaj me tha
pranvera me nje lule jo nuk vjen,
jo nuk vjen.

Si lendine vet femijerija
por fjalet e saj jo si harroj,
sot me thote koha, dhe vete rinia
me e bukur jeta behet me shume shoke.

(refren)

Keshtu dhe jeten, se ben nje dite,
nje lume i vetem, se ben nje det.
Kishe te drejte o moter them,
pranvera me nje lule s'vjen. (2 here)


DËRGO