Në prehër resh shplodhen zogjtë,
zogjtë me krahë prej ajri
në kor i këndojnë pranverës,

Ata që qiellin mbështjellin gjinjve,
me sqep krijojnë udhë
dhe kurrë s’i tremben erës…

Trëndafilat e tu
bëhen zjarri i buzëve,
bëhen puthje…

Kor i bletëve mbështjellë
aromë dhe polen zambakësh…

Pranvera ime kuqëlon
nën petale dielli, flakësh.