>
LETERSISHQIP

Lotët Që Kamë Derdhë

Një dorë me pesë gishta
që ekzistonte dikur..
u shkëput dashtë e pa dasht,
morri udhëtimin për të vetmin rast..
s.mund të më bëjë të lumtur..!
as pak të qetë...
fytyra më është nxirë,
sytë më janë verbuar...
fjalët s, mund ti gjejë..!
vargun për ta shkruar..
lotët si mund ti ndal..
kur malli më kaplojë..
a thua me vite...!!
do jemi largë larguar...
kjo mesnatë me shi...
më rref në kujtime..
më sillen vërdalle..
me mijëra fjalë,
dua të më hiqni..
nga albumi memorik..
kamë mbijetuar..
me të vetmen frik...!!
mos u cudit një ditë..!!
nëse takohemi pranë..!
un nuk do ul kokë...
po jamë kjo që jamë..!!
jeta më ka mësuar..
të sfidoj në vërshtërsi..!
kamë zëmrën bujare..
kam besim tek vetja..
qëndroj në stuhi..
tani që e di sekretin..
askush s, me ndryshon...!
po të më ftoni per paqë..?
do më keni aty..!
problemi është..?
se në kët kaos të jetës..
ne kemi ndërprere të ndegjuarin..
ndegjoni zemrën që rreh..
ndegjoni mendimet e braktisjes..
dhe merrni fryme thelle...
mos largoni thojin nga mishi..!!
ju do ndijeni dhimbje..!
zemra e mjerë s, mund të ju fal...
lotët që kamë derdhë..
ende s, më janë tharë...