Shtëpinë e prindërve shita kohë më parë
S'ju duhet më mendova ata kane migruar
Mes kujtimesh ngriva e shkreha në te qarë
C'trishtim për fëmijët me prindër të larguar
Shtëpinë e vjetër e shita tju bleja një të re
Kur të kthehen t'lumtur të jetojnë mendova
Celsat jua dhashe pronarëve t'rinje atje
Pac fat m'uruan, ta gëzoni unë ju urova
Pak ditë kaluan e telefoni m'zgjoi në mesnat
Të na falësh dëgjoj dhe unë mbeta e habitur
Pronari i shtëpisë më thotë se ketu cdo natë
Një vajzë e vogël qan si prej gjumi ngritur
Ndoshta fëmijëria ime mendova në moment
Vitet e mia janë që kanë mbetur aty ngujuar
Sa shumë kujtime që therrasin nga ajo jetë
E sa mall për prinderit që larg kanë shkuar
Nxitova drejt shtëpis së prindërve n'errësirë
Lekët po ju kthej miqt e mi më duhet shtëpia
Ajo vajza e vogël që qan cdo natë jam unë
E hapat që dëgjoni janë vëllai e motrat e mia
Ndaj shtepis së prindërve jo s'behet mëkat
Unë kurrë me kësaj jete askujt s'do tja shes
Fëmijëria ime endet dhomave posht e lart
Sa herë të marrë malli atje do ta thërres