- më jep edhe një tjetër.
pëshpërit e vogla me vështrimin lutës të urisë.
nuk dija më a do të vije.
pash mjaft mjerim sot për ta menduar
qafë-shtrënguar nga nyja e madhe e pritjes
grimcoja madhështinë e vetmisë
egoizmin vulgar
për t'u ndjerë kaq e rrallë dhimbja ime absurde.

metamorfoza e syve të kafenjtë të vogëlushes
në dy biskota të lumtura
psikoterapia shekullore e ndërgjegjësimit.
mund të shkelësh sërish
mbi rrugët e ardhjes time
të detyrohem kthimin tim
në qenie ideale.