Sot ne Theatrin e Damaskut, luhët i Huaji dhe Vëllai
….
I.
Sa njerzëve kjo vepër iu mbet ne gjysmë,
Sa njerzëve kjo veper iu mbet pa fund
Sa njerzeve kjo Dramë iu mbet pa e filluar….
Sa e sa njerzeve i’u m, bet amanet i pakryer
Se iken andej, pa i’a filluar loja e shfaqjes
Sikur ty Gëzim….!!?
Vetem, shikojeni s’i po kryhet dhe kjo vërrshimë’,
Damaskus:
Aty po luhet: Mjeshtri Olof dhe Babai…..
dikush atje fsheht, po i gjuan Kokat nga "Piramida e Majave"
s'i në ritualet e fiseve pagane
duke pire gjakun e tyre dhe duke i britur Perëndis’,
“a do hala gjak”..?
Dhe gjithcka, po heshtë, s’i heshta e luftnave mitike
s'i heshtja fshehur para luftës….
E ne po e qojm' edhe nga nje dopio
raki Skrapari, qe t'dergon atje direkt te libri i fsheht i Perenisë...,
Se nuk jemi Dehë, as edhe nje grimcë….
E n’Teater’: Kokat po kërcejnë shkallëve të mëdha t'Piramides.
c'pikturte tipike Daljane...
Askush : Bude, Muhamed, Krisht, David, Solomon, Skenderbeg…
-Askush s’po lutet qe “Perendia” te ngihet gjak!
Dhe Neve t'na e Liron LIRINE.
Ah duhet t'shikojme te gjitha aktet,
s’i n'tragjedit' e medha te Eskilit
se per ate kemi ardhur-mrekullin e KATARZES...?!
Apo jo fola sikur ne nje dilerium
- Ne nuk, nuk, NUUUK Kemi ardhur,
neve na sjelli dikush pa na pyet hic fare!
Ketu pikërisht këtu dhe u rritëm, që ta shikojmë kët shfaqje,
sikur te tempullin e Olimpit...
Po shume prej nesh, o ZOT, i ka rrok, Truamë e Sulm –Paniku..,
nuk relaksohen edhe se e din qe nuk mund te ikin,
nuk mund te kthehen nga kanë ardhë…
Aty poshtë po luhët me te gjitha Veglat;
Sonata e madhe,
e t'lyer me’gjak aktoret, , , ,
E dua kët valle në kët akt, eshte komlet Unike,
sikur gjarpri kur te valvitet ne Trup,
s’i vallëzimi i vdekjës
s'i një rimëshrim i shpirtit,
i shkurtë më e ëmbël se, déjà vu…
-se, heshtja e pushtoi token e enderra s’ka vesh!?
Kjo është; “ Rruga për Damask “,
gati sikur e August Strindberg’ut….
E atij qyteti, që është duke dhanë shpirt,
Damask, Damaskus, Oh DAMA SK- klithm' a pasthirrme
..., erotike, ekzotike., , !
E atij qyeti, ku shume fillesa t’jetës u mësuan…,
Kjo është rruga jote, August Strindberg,
sa e doje Trilogjine,
Po Neve na u than buzët për një pikë ujë,
O Zot, kush na mallkoi, s’i gjarpnin nën gurë,
Kur do ngihesh Gjak?!
Apo, Na Paska Intriguar gjithmone djalli, o populli im
, mos vdekt askush me per Ty.