Rrobe të vjetra, varur fill e në tel,
rrëmujë dhe vjen era mërzi atdheu,
vërtitet trishtimi përreth kësaj zone që mundem ta dalloj,
e rrotull ka qetësi të rëndë.

Vendlindja vjen era mjaltë,
gurin e çan në vend të huaj, mbrëmja është për biseda me të njohur në Tiranë,
e fle, bashkë me lodhjen, si vdekje që mundet të ringjallet, me agimin e trishtë.
E dhomë e emigrimit,
vjen aromë atdheu.