I vogel, i shtrire ne shtrat, i semure
Digjem nga bajamet ne flake
Dhe qaj me lotet curke,
Tek lutet gjyshi: “ha darke”!
Andej nga ahuri gjyshja troket me nallanet,
Ne grazhd pellet laramania lope…
“Po lopen e zene bajamet?”
Pyes une budallai i vogel.
Dhe gryka e lopes me shfaqet ne gjume
Si furre e kuqe me bajame si veze pate.
Bretkosat kendojne si zoga uji ne lume,
Edhe ato me bajame…
Cudi! Si mbiu poezia tek une!...
Kam qene kaq budalla, nga kemisha ne gune!