Valixhen e kam të mbushur plot,
e emocionet s’mund ti ndal.
Do zbres në tokën time,
u bën vite pa e parë.

Mu kujtuan vitet e fëmiris,
ditët që luanim bashk.
Netët e gjata pa gjumë,
të cilat mbeten vetem kujtime tash

Të mbaj mend edhe ty,
lumi i fëmiris time.
Aty ku qëndroja gjithmonë,
e bëja shumë mendime

Por tani,
s’më ka mbetur asgjë.
Vi për pak ditë,
Vetem sa për t’ju parë.

Tani më duhet te iki,
edhe pse me lotë.
Më shumë nuk mund të rri,
S’më lejojnë dot.

Do i numëroj ditët,
se kur prap do vi.
Jam një mërgimtar,
i mërzitur e pa shtëpi.

Lamtumir, o toka ime,
do vi përsëri.
Edhe pse me shumë mall,
këtu nuk mund të rri

Mos më harro,
mua, birin tënd.
Edhe pse mërgimi më mori,
Unë këtu zemrën e kam lën.

Më prit se do vi përsëri