Asaj zemre naive që ngihet dhe me trosha, mbyllja dyer e dritare se më e mirë është mortja.

Përtej... është një vend që e arrijnë pak persona!

I keni lexuar ndonjëherë shkarravinat...?

Mendoja që ne ishim tjetër nivel…

Ndihem si mot i pa qëndrueshëm…

Heshtja ime nuk eshte qetesi. Ajo eshte vetem heshtje...

Kur t'kaplon merzitja, e thelle si oqean, ndihesh si varke e vogel, lekundur fort nga nje titan...

Semundjet e renda, perjetohen sikur lufte, çdo dite eshte si beteje, duke u perball me pushtues...

Udhetimi qe enderroj, eshte ai pa bagazh, e lire dhe mendje hapur, te perqafoj çdo peisazh...

Mbas nje periudhe te veshtire dhe pafundesisht te gjate, jam prape nga e para, jam nje flete e bardhe...

Jepja vetes nje mundesi, shiko horizontet perpara, mos mendo per zhgenjimet, mos u frikeso nga e ardhmja...

Kam jetuar nje jete te tere pa qene kurre kryefjala. Te tjeret gjithmone ne maja dhe une per to kujdestarja.

Syte qe me s'te shohin, s'sherbejne per gje tjeter, jane thjesht nje instrument, per t'hedhur jashte mllefin e mbledhur...

Ti moj paqe e bekuar, eja e pushtoje trupin tim. Kaq shume t'kam deshiruar, dite e nate ne agonim...

Tirana në Nëntor, ngjason me një nuse, e stolisur për merak dhe e veshur me të kuqe!

Ne bujtinen e harreses kaloj netet neper mjegull. Asgje s'leviz... asgje s'ndryshon edhe une mbetem pezull...

Per t'perqafuar nje fillim te ri, eshte dashur t'themi lamtumire. Per t'gjetur serish veten, me pare kemi humbur n'erresire.

Te ruaj ne zemer e t'luftoj ne mendje, me t'largu nuk mundem, s'e duroj at gjendje.

Derisa t'kem larg kjo zemer s'gjen qetesi, pritjen ne minuta, do e ndaj nji nga nji.

Mendo me shume per veten, fshiji raportet e vjetra, harro personat qe t'kane zhvatur, pa t'dhene asgje nga vetvetja.