Sot mendja nga s'me shkon
dhe ndihem e gezuar,
copeza kujtese behen bashke,
bej nje xhiro n'kohen e shkuar.
Jemi tek none Tixhja,
te oborri i shtepise,
njezet e nje nipa e mbesa,
lagjja gumezhin me zera t'rinjsh.
Ne fund te oborrit
ndodhet lekundesja,
per t'u perkunder permbi te,
gati ja kris edhe "lufta".
Te qeshurat nuk ndalen,
barkun e mbajme me dore,
kur mbi lekundese hypin nenat
dhe vendin askujt s'ja leshojne!