Mendoj qe i kemi dy jete,
t'paren, pa vetdije e jetojme,
si nje tren super i shpejte,
vrullshem, para syve na kalon.

Si turiste t'hutuar ne stacion,
nganje binar ne tjetrin vrapojme,
pa mundur te vendosim,
ne cilin tren do t'udhetojme.

Jeta e dyte fillon kur ndalemi
dhe ja nisim te realizojme,
qe e kemi vec nje tren
dhe qe koha po na shkon...