sytë si dy dete
thellësi dhe enigmë
në stihinë e egër

uji e shkëmbi përleshen në mua
ndërsa harrimi më pret përmes
anijet vijnë e shkojnë

herët a vonë
do të mësohet për vdekjen time
ndërmjet ëndrrës dhe bregut
ajo që do të ngel nga flaka e etjes
do të jetë vetëm vetmia e hijes
pa dalluar pikën e humbur
të fundit të udhës

ajo që do të ngel
do të na kthejë përsëri

II

më parë duhet t`i hapësh dritaret
pastaj ta lexosh librin për detin
për hijen e shtangur
nga pret anijet në lima

lajmin për vdekjen time në antikë

harroj çdo gjë dhe nisem nga jugu
këmbëprerë udhës për në shtëpi
tek kroi i firës has hijen e fëmijërisë
nga loz dramën time nën një murriz
lart vetëm hëna
e përgjakur syrit

korba unë korba
as me harrimin as me kujtimin
e ngado eshtra dhe varre