>
LETERSISHQIP

Poetet Shpejtojne Perhere Per Diku

Poetet shpejtojne perhere per diku
Te pine nje kafe me nje shok qe i pret
Dhe ka vdekur qyshkur
Shpejtojne ne ecje dhe s’dine perse
Ne gjumin e shprishur shpejtojne dhe atje
Vjeshta pa ardhur, ata jane vjeshte,
Vetmia ku eshte, jane vetmi.
Driteza trishtimesh u ndrijne nder gishterinj,
Si push xixellonjash. Kujtimin qortojne:
Ah, harrohesh, harrohesh edhe ti…
Poetet shpejtojne perhere per diku
Shpejtojne ne enderr e s’dine perse;
Ne lot pikellimi shpejtojne dhe atje
Perkedhelin marrezite,
Ngushellojne tragjedite.
Ne kenge pa kenge, ne rruge pa rruge
Nga xhepat e gerryer u bie vetvetja,
Ata kerkojne njeriun qe s’eshte
Dhe fallen, dy qirinj ndezin:
Nje eshte per shpirtin, nje tjeter per ty
Poetet shpejtojne te vdesin,
Dhe s’dine se ku.