Kur jeta kaplon ne buzqeshjen e dikujt.ateher e kuptojm se kjo eshte jeta.
sherimin e saj praktikoj qe ta tregoj si nje shenj braktisje.
Kur njeher t'mendoja si nje qenie t'pazevendesuar mendoja se gaboja.
habitem me vet faktin e ndalimit te melodis.
Duke kaluar cdo hap pa ty nisi ta humb vazhdimsina e cdo gjeje .
Ju pershtata nje relatiteti duke mposhtur guximin e se mallkuemes vuajtje.
Vuajtje shoh thell ne syt e mi. ku shoh koh me shira ku kam guximin te qendroj.Sepse askush nuk do ti shoh lotet e mi!
ato dalngadal po bejne nje lum te hapur ne brigjet e se cilit jeton zemra jote.
tentoj ta largoj. Por shoh se me vret ndergjegjja.
Era fryn.Perplas dallget e lumit duke mos te lekundur ty.
Besoja ne thenjen jeta sjell shum aventura.por ne te vertet jeta qenka nje aventur.
Ngurroj te shoh ditet qe po vien. Ato me kujtojn te vetmin emer.
Kur kam dhembje e merzia me mbyt.Dua ti shoh syt e atij engjulli. Te pakten ne fotografin (gjënë qe ma le kujtim)-sepse vetem ne ato gjej freskin e shpirtit tim
Mesova provokimet e jetes.dhe habitem duke thene se serish i detyrohem saj.
Detyrimi i saj me ben ti perplas dyert e keqardhjes duke mos lene bar te njom te rritet.
Gjithqka me duket si nje qenie e pa egzistuar ne perjashtim te vuajtjes.
Dyshoj veten ne zerat e pianove.Ku mallkoj te vetmen lindje.
Shkatrroj momentet e pa gezuara.Duke mos marre parasysh Gezimin.
E gezimi?
Gabohem nese them se nuk ka egzistuar ne nje jet poashtu si dhimbja
Gezimin e mori pluhuri i harreses.Duke me bere shtypje valet e medha qe po afrohen.
Afrohen duke sjell guret te cilet po me vrasin.
Mbytjen e tyre do e dergoj ne varre bashk me dashurin tende.
Me nje dashuri qe kurr sme eshte kthyer!
Dikur mendoja ne te kaluaren duke mos e kthyer koken mbrapa
Jetoja duke gelltitur te thenat e kohes poashtu harroja rimet e pianoss
Te tjeret e vazhdonin krijimtarin e jetes kalonin brigje te medha duke me len te Brengosur
Te thenat e jetes kan te bejne poashtu me boshellekun tiim ketu qe gjindem e trishtuar
Jeta po me ofron nje mundesiqe te ta mar shansen dhe qe te mund te dua nje njeri ashtu si ti
Por gjeja qe me shum me Bene te jetoj eshte ajo se nuk dua ta humbas aftesin tende.
t'te ndjeki me nii nivel te lart qe te mos mund te te humbas
dhe sa do qe te jetoj do te mundem ta jetoj vazhdimsin e jetes duke e ler mbrapa te kaluaren
dhe qe te mund te ma dergosh shpresen time te vetme.qe kur te me vdes ne fund te mos me vdes pa nje gje.
Por koha po me mer shenjestren;te pa kuptimten e fjales"vetmi".
Te'krijoj nje bot eshte lendim i ndryshemdhe pse jam ketu vet prap qendroj e shtangur
shoh gervishje te gishterinjeve zera gjurme te kepuceve ...\
dhe joo prap bertas
Kur t'zgjohem shoh veten te tronditure djersitur aty diku e ulur e rrethuar ne kater mure [ mendimi i zemrimit te trishtimit]
Prap kthej koken me njean veshtroj perpjet.kalimi i kohes.afrimi i trishtimeve.
Kudo shoh liqen te perlotur i ndertuar nga dy brigjet e syve te mi qe burojn pa bregdet te ndalur.
Prap behen nje jav .them se dishka tjeter kalon mbi mua.
Pas nje muaji s'veshtroj kaptinat e jetes.qe rrjedhin vite dhe lus zotin per vdekje.
Vetmi:pse po ma ben kete.??
Pse krijova bote qe s'me takonte.Apo isha nje person teper ne bot.
Ashtu si ritual:ushqimi.vaji.gjumi.
Thosha te jet nje harres.Por megjith ate harresa te vret.
te mbyt dhe te len ne kujtime te gjalla.
gje qe te ben te mos ta mendosh jetente mos mendosh per nje te ardhme te mir/
ta harrosh te ardhmen por tett kujtohet e kaluara qe e jetova.
e te jetoj me imagjinaten tende.duke ma sjellur kujtimin me qka e mar me vete melodin/.
Joo pse gjith keto i bej duke i kushtuar vetes.Duke i thene keto fjal u largoove.
Duuke me quajtur si pjes shkaktare e trupit tend .
Dhe tani flladi fryn.. kuu do doja te therrisja emrin tend .
por jo dhe heshtja pshertin.