Te puth, te prek mes heshtjes dhe endrres
te ndjej, te ledhatoj eshte rrjedhja e ndjenjes
te dua me gjith qenie, sa shume te dashuroj
por ti je larg meje, rri imagjinoj

imagjinoj buzeqeshjen, te embel si mjalt
imagjinoj shikimin, me vdes e me ngjall
dhe nisem drejt teje, o Zot sa enderroj
me shume se endrra, thjesht imagjinoj

fillojme udhetimin, ne te pa fundmen hapesir
ndjej thelle ne zemer shpirtin tend te lire
te kapur dore per dore, ashtu te perqafuar
te kam dhe me ke, per jete te dashuruar

floket e tua te magjishme, qe era valevit
lulja hap petalet, pranvera fillon e ndrit
ne boten imagjinare ku cdo gje merr kuptim
jetojme mes lumturis, te perqafuar pergjitnji

imagjinoj ngrohtesine, afshin gjithe pasion
me puthen ne qafe, e ndjej me dashuron
parajsen e humbur e gjej brenda ne ty
imagjinoj te lumtur te jemi ne perjetsi.