Remark, c'ke qe kujton plaget e vjetra?!
Pse nderthure gjakun, me kulmin e frymezimit?!
Pse e ngjalle dhe njehere vdekjen me kthetra?
Me "Asgje te re nga fronti i Perendimit"...

Ti je shprehur me te vertete bukur,
Per nje pjese jete te shemtuar!
Ku jeta dhe vdekja ishin strukur,
Ne ate enderr te keqe qe ti ke jetuar.

Ti tregove per ate gjenerate,
Qe toka, ne guvat e saj i mbronte.
Pastaj, shpesh here toka e thate,
Nga gjiri i saj i ftohte s'i leshonte!

Ne heshtje e pa gaz,
Lufton qe te mos vdesesh!
Ti pate thene:"Fronti eshte nje kafaz,
Ku, se c'do te ndodhe, duhet te presesh"!

Ai brez gati u shua,
Nga predhat e luftes pambarim!
Vdekja desh jete, u terbua,
Atje nga fronti ne Perendim!

Remark, ti bukur ke shkruar,
Kujtime te hidhura, plot vlere!
Sa Remark-er te tjere, jane shuar,
Per te mos shkruar asnjehere...