Terri i së djeshmes na kish verbuar
Malli na i kish djegur ëndrrat nëpër shekuj
Për pak rreze dielli këtij nënqielli të nxirë

Sa gjatë kishim ecur tehut të shpatës
Netët shekullore pa hënë e pa dritë
Tek i ndiznim kandil kokave tona

U desh t’i jepnim gjak nga etja
E nga ashti e mishi e ndërtuam kalanë e dritës

E sotmja na gjeti të zgjuar e plot etje
Kush më shumë e kush më pak për dritën
Që zbriti pa sitë lustracioni

Pak e kishim dashtë atdheun më shumë veten
Nga ligësi e etjes së xhepave kishim vuajtur
Se kush t’i ngulë bajraqet atje te sheshi

Idealizmi e patriotizmi u demoduan kësaj zallahie
Sharlatanë e lapangjozë i hëngrën shkëlqimin krenarisë
Përmbytja e madhe na i përpiu shkëlqimin dritës

Tanimë jemi bërë hiena nate
Tek hamë kokat e njëri - tjetrit
Dhe shkëlqimin e dritës së atdheut ia nxijmë orë e çast

Sa shpejt e harruam të djeshmen