>
LETERSISHQIP

Dega Jonë E Thyer

Nëpër pishat e mallit e kam lënë të më frymojë etja
Të mos ia zërë frymën zagushi e udhëve
E nesërmja të na i ndriçojë shpresave të kthimit

S`jam as i pari dhe as i fundit që marr udhën e ikjeve
Gjeografi e saj ka njohur breza e breza nga trungu im
Kur do t’ia presim mendimin fatit të arratisë

Nganjëherë ia kërkoj gjenezën e ikjes
Dhe nëpër embrionin e saj më rriten shekujt
Medet ç`gen kjo fara e jonë

Jemi bërë bimë që mbijmë në çdo arë të botës
E me frytin e pemës ushqejmë të tjerët
Vaj halli për trungun e pemës sonë

Hip kush mundet e merr ç`gjen në pemën tonë

A mund të themi se jemi më të pafatët
Nëpër këtë katrahurë mallkimi!?

Koha për kthim...