Oh, nuk po më zë vendi vend,
te vëllezërit e mi i kam mend,
s'po mund të qetësohem dot,
kur i shoh ata me lot. S'po mund të qetësohem dot,
kur i shoh ata me lot. Oh, kur shoh qafirat çka bëjnë,
anekënd po na luftojnë,
kur shoh gjendjen në ummet,
zemra don të më pëlcet. Kur shoh gjendjen në ummet,
zemra don të më pëlcet. Oh, po ku janë burrat muslimanë?
A s'dëgjojnë britmën anembanë?
A s'jau verbon sytë e vërteta?
Apo ende e ëmbël iu duket jeta? A s'jau verbon sytë e vërteta?
Apo ende e ëmbël iu duket jeta? Oh, s'i takon burrit të qëndrojë në shtëpi,
kur i vriten vëllezërit e tij,
ndihma nga ti sot po pritet,
kur vëllau yt atje po vritet. Ndihma nga ti sot po pritet,
kur vëllau yt atje po vritet. Oh, a e sheh në çfarë shkalle kemi rënë,
që kur Islamin e kemi lënë,
duke mendu gjithkush për veti,
u dobësua mbarë ummeti. Duke mendu gjithkush për veti,
u dobësua mbarë ummeti.