Pa Titull
Fije te prera harrese,
qe embel me flejne mbi kujtese,
perpiqem vetes t’i jap shprese,
teksa shpirti nga dhembja me qan me denese.
E ftohe eshte vetmia,
por e kam te vetmen mike,
e embel ne mendime dashuria,
nuk u shua zjarri edhe pse ti ike.
Vetmia me zemren time shpesh bejne dashuri,
shof fytyrat e tyre te ekzaltohen nga gezimi,
liri shoh pa fund liri
mbi krahet e tyre ska me shenja pikellimi.
Jam nje zog i lire,
mbiqiej do fluturoje,
askush dot nuk me arrin,
vec yjeve dhe qiellin asgje tjeter nuk dashuroj.
qe embel me flejne mbi kujtese,
perpiqem vetes t’i jap shprese,
teksa shpirti nga dhembja me qan me denese.
E ftohe eshte vetmia,
por e kam te vetmen mike,
e embel ne mendime dashuria,
nuk u shua zjarri edhe pse ti ike.
Vetmia me zemren time shpesh bejne dashuri,
shof fytyrat e tyre te ekzaltohen nga gezimi,
liri shoh pa fund liri
mbi krahet e tyre ska me shenja pikellimi.
Jam nje zog i lire,
mbiqiej do fluturoje,
askush dot nuk me arrin,
vec yjeve dhe qiellin asgje tjeter nuk dashuroj.