>
LETERSISHQIP

Pa Titull

Fije te prera harrese,
qe embel me flejne mbi kujtese,
perpiqem vetes t’i jap shprese,
teksa shpirti nga dhembja me qan me denese.

E ftohe eshte vetmia,
por e kam te vetmen mike,
e embel ne mendime dashuria,
nuk u shua zjarri edhe pse ti ike.

Vetmia me zemren time shpesh bejne dashuri,
shof fytyrat e tyre te ekzaltohen nga gezimi,
liri shoh pa fund liri
mbi krahet e tyre ska me shenja pikellimi.

Jam nje zog i lire,
mbiqiej do fluturoje,
askush dot nuk me arrin,
vec yjeve dhe qiellin asgje tjeter nuk dashuroj.