Mbi ndertimi i amfiteatrit
Punetoret iken. Arkitekti
Veç mbeti vetem dhe veshtronte
Shkallet vigane te mermerta.

Edhe mendonte ai per dramat,
Qe atje do loznin me pese akte
S’e dinte ai se repertorin
Te shkurter do ta kish teatri.

S’e dinte qe permbi rrenojat
E tij, mbi madheshtoret shkalle
Me peshe te tmerrshme do rendonte
Ne t’ardhmen nje qytet i gjalle.

Qytet me rruge hamej, Baraka,
Ujera te zeza, dimra, ura
Te tille drame, si drame e tij,
Mbi supe shkallet s’mbajten kurre.

Dhe ish me madheshtorja drame
Kjo drame vigane mijera akteshe
Drame e rrugicave te ngushta
Dhe e shtepive njekateshe.

Qe kish te tille drame s’e dinte
Mermeri i koherave te hershme…
Tani ne shekuj do duronte
Mbi supe peshen e saj te tmerrshme.