>
LETERSISHQIP

Eh Une...

Eh, unë…

Sa shumë shkruajta për dashurinë
shumë tinguj, vargje e fjalë,
që u mekën përballë imazhit tënd të ngrirë,
heshtur nëpër natë
e unë …
një shkëndijë e ndezur
dritëhijesh përhumbur hapësirës
yjesh ngjitur lart
djegur
diku në një cep të qiellit tënd.

Eh, unë...,
pishtare dashurie mbeta
fijëzuar në një ngjyrë ylberi
kthyer në pluhur yjesh për më të bukurën mbrëmje,
që bota të shndriste si më parë
ëndrrave valëzuar
shtëgtuar sot kaq larg.

Eh, unë…,
lotëve dhimbje derdha shpirtin,
për tu shkrirë tek ty,
e humbur
gjurmëve njohje pas xhamave blu
me shenja bulëzimesh
grryer në të hidhurën kripë
kratereve të ndryshkura universit tim të dlirë…

Eh, unë…,
ndoshta kam zbritur njëmijë kate më poshtë,
ku sytë rëndohen pas mjegullave gri
tek kjo errëti ngatërruar kaq keq
e kthyer në pluhur resh të përhimta
pleksur pas flokëve dredhëzuar ajrit bosh
në të thellën frymë
gjumit letargjik,
pritjes së vetme
të atij çasti
zgjuar beftas
përqafimit me dritën.

Juljana Mehmeti

Eh, io...

Ho scritto cosi tanto all'amore
molti versi, canzoni e parole,
che svanirono di fronte alla tua immagine,
silenziosa nella notte
e io...
una scintilla accesa
tra le penombre disperse nello spazio,
arrampicata in alto con le stelle
brucciata,
in un angolo del tuo cielo.

Eh, io...,
sono rimasta una palladina dell'amore
mimetizzata in un colore dell'arcobaleno
trasformata in polvere di stelle
per la più bella serata,
affinché il mondo risplenda come prima
cullato nei sogni,
svaniti oggi così lontano.

Eh, io...,
in lacrime di dolore ho versato la mia anima,
per sciogliermi in te,
trasformata
in un impronta di conoscenza, impressa
dietro i vetri blu
cancellata dalle goccie di una triste pioggia
del gusto salato
caduta sui sentimenti,
tra meridiani graffianti
nel mio universo puro...

Eh, io...,
forse sono scesa mille scalette in giù,
laddove gli occhi si appesantiscono dalla nebbia
in questa oscurità cosi confusa
intrecciata tra i capelli che svolazzano nel vuoto,
nel respiro profondo
del sonno letargico,
in attesa
di quell'unico attimo
risvegliata all'improvviso
nell'abbraccio della luce.