Ministrit të Londrës shku’n e i thanë:
- Isa Boletini vet ka ardhë!
O man allti e man k’sul t’bardhë!
- Duhet t’prit o si asht’ zakoni,
Veç kujdes t’ma kontrolloni!
Ju gjeneralë o t’ma shoqnoni!
Hyni Isai me kokën naltë,
Palë e xhamadanit i rrin hap’t.
O si shqiponja, o mor me dy krahë:
- Më kan thon o se je trim mali
As kërkush armët s’ti nali!
Veç n’Evropë unë do t’jem ma i pari!
- Mos besofsh more ta kallxoj
Se nant’ plumbat i mbaj në gojë
Ismail Qemali o vet ma dor’zoi!
Sa për rregulla i zbatova,
Veç alltinë unë s’e dorzova
Gjithë jetën prej brezit s’e l’shova!
Lordi plak mbeti pa mend.
Asnji fjal se foli, por bon me shenjë:
- O ulu mor shqiptar të bojmë’ kuvend!
- Unë kalova detin o ktu’ me ardhë
Më ka çu’ populli shqiptar.
O veç kralive me ua thonë dy fjalë.
Nuk kam ardhë ktu’ mor zotni
Në pallat të Londrës me u vra me ty!
Veç me thonë more se ka Shqipni.
Kush t’ka thonë se nuk ka Shqipni,
S’ndëgjon me vesh as s’shef me sy.
E koritë o vehten e tij.
Se Shqipnia asht’ ai dhe
Ku ka lindë ai Skenderbe
Portës naltë more i ka vu re!