Tuj qenisë të pashë te dera
Nder në shkall me flokët lëshu’.
Qi pa da t’i merrte era
Tuj qenisë me atë sy t’shkru’,
Aman, aman, aman-e!
Të shtat malet i kalova
Për me folë me bisedu’
Dhe prej teje unë kërkova
Dashuninë me ma diftu’
Aman, aman, aman-e!
Kur më the me t’bukrën gojë
Të vështrova moj ndër sy.
T’gjitha lulet qi i paç n’dorë
Me gjithë zemër t’i dhash ty.
Aman, aman, aman-e!