Të ndjeva mbrëm une ty
Pranë shpirtit tim
Si shum vite më parë
Si Atëher kur të dy
Në përqafim ishim të pandarë

Të gjitha dredhit e saj
I ndjeu me vaj
Një shpirt që s`bën zë
Ika i mbështjellur
Në humbjen e përqafimit të saj
Që se ndjeu kurrë

Mu afrove dal nga dal
Në syt e tu e pash nje mall
Por u largove pa asnjë fjal
Dhe sërish më le të vrar

Nuk dua unë jetën ta helmoj
Për ty s`dua të mendoj
Më ler të shkoj
Me dhimbjen time të jetoj

Në vetmin e dhomes ku heshtja na ndan
Si se tham dot nje fjal
Mar rrugën që shkoj e të dehem në ëndrrën
E të kaluarës tonë.