Ne muret e keshtjelles s'e vetmise,
Je ngujuar, si nje princeshe e fjetur!
Ke humbur ne magjine e qetesise,
Ke lene ndjesite te ndjehen "Vdekur"!!

Nga dritarja e burgut tend te brendeshem,
Shikon jeten, qe rrjedh kristal, si ujvare.
Pse e pengon shpirtin te ndihet i ndjeshem?!
Pse te jesh' e "vetme", e heshtur, e vrare?!

Keputi prangat e zemres, vrullshem jeto,
Se jet' e shtrenjte zgjat fare pak!
Ti ke lindur femer...kurre mos e harro,
Dhe dashuri e femres per Boten, eshte fat!