Një re e bardhë me fustan nusëror
Veshur, ecën drejt Jugut.

Pas saj ca re të vogla, të bardha,
Të lehta, mbajnë vellon e gjatë,
Avull-ujore në duar.

E fundit, nebulozë e hirtë dasmorësh
Çakërdisen.

Retë ecin butë drejt Jugut.
Me krenarinë e të pakapshmes.

Të isha re...
...Jeta ime, kjo dasëm shtëllunge.
Të isha re...!