Një kryq mortor të mban të heshtur
Mes vdekatarësh dhimbjeshumë
Mëngjesi dritën derdh parreshtur
Në zbritje, muzgjet sjellin gjumë

Rrëgjuar brengash, por i gjallë
Në shtigje pritash pabesie
Ja erdha prapë, t’i them dy fjalë
Me kë t’a ndaj një çast mërzie?

Unë di që s’shemben perënditë
Ndryshe, ç’kuptim do kishte jeta?!
Aromë e shpirtit tënd të mirë
Shpërthen tek lulet që të gjeta