Bardhësia e shpirtit tënd
S'krahasohet me asnjë tjetër
Veprimtaria jote,
Nuk ishte veç një vepër

Shumë fëmijëve jetim
Ti, iu fale lumturi
Shumë të varfër në botë
I bëre me shtëpi.

Ti ishe duarartë!
E pasur me fjalë si mjaltë.