TEKSTI ORIGJINAL
Mburrja shkoi duke gjëmuar
mbi një kalë kalëruar.
Shkoi… po ku shkonte, vallë?
Apo s’kish një kalë me shalë!
Mburrja mbi kalë hazdisej.
Sa dhe kalin e bezdiste.
Hundën lart – si rrufepritëse.
Uiski, shampanjë rrufiste.
Dhe thosh mburrja: “Unë jam.
Cilindo ndën vete e kam.
SDhtonte mburrja: “Unë s’gaboj.
Me të thjeshtët jam njëlloj.
Ja, e shihni… në kuvend
fjala ime peshon rëndë…
Ja, e shihni… çdo hendek;
pa hiç ndihmë e hedh vetë.
Këto fjalë, a ì tha,
hop-pëlltuq nga kali ra.
Thjeshtësia ballëdjersitur
iu afrua për ta ndihur.
“Ç’të gjeti, mburrje, kjo gjëmë?
Erdhe hipur si kadënë.
Tani do kthehesh në lëmbë…!”