Fishkëllimat e jetës
nëpër kohëra fluturuan,
shekujt duke lën pas
flakët e zjarrit s`u shuan,
dhimbja u bë këngë
duke u derdhur si poere
nëpër valvitje,

Ofshamat s`pikuan lotë,
duruan prushin e dhimbjeve
u përplasen nëpër dallgë
mote e vite me rradhë
si një rreze drite.
agimeve të bardha

Është koha e hirit të fjalve,
zëri i drithërimave mekatare,
a`jam unë pak e çuditshme!
mes prushit të fjaleve,
nga moti në mot se di?