Ne syth te degeve
kam lene puthje,
te vrullshme,
te mjalt'ta,
te thella...
Buzet kane shkruar
emrin tend,
Inicialin gdhendur tek pema!

Emrin tend me fryma puthjesh,
zanoret e emrit te dehura...
Celin lule
blerojne syth,

Kur gjethet rane
e vjeshtat pergjumur
u thyen pragmbrembjet
pa yje,
Re te erreta puls-verdha,
ndiznin blicet:E dija!
Ta dije!

Ndrojtjen tende rrembeva
mbeshtolla te teren
fytyreskuqje,
kur ndjeja po kete qe ndjeva!
Drithmat e tua
ne afsh e ne lutje!
Oh drithmat e tua pa turpe...

Zanoreve te gjata te dehura...
Ku nje e vetme
sa njemije fjale!
Segmenteve te tua
te medura,
Vezuvi & Etna
ne llave!

Me merrje, me puthje,
me shkriheshe buzesh
me ngjisheshe
e gjitha ne asht,
kur rrekete e shiut
nyjtoheshin rrugesh,
Dy trupash bashkuar:
Nje afsh!

Deget e pemeve silueta,
trokitjet himnuar
nentor!
Blicet e reve:
Te verdha!
Mbi xhama flakuar Meteor!

E gjitha nyjtohet ne zerin tend,
violinen e mallit te thyej!
Kur ndiej zemra te me dhemb,
prangat e trishtit te gerryej!

Sa lot mbertheva ne kristale
i piva, i bera ylber...
Ne syth i lashe mije puthje stinesh...
E dashur ti eja e merr!

Si krua uje-akull
te rrjedh,
magjishem, ku buzet njom ti!
Sterkalat kristal
te vij!
Kam ardhur...
Tek hija e pemes e di...
Buzet te ve mbi iniciale
ke buzet e tua ve ti!