Mengjezi erdhi vrejtur, i ftohte akull
Vargmale te cuditshme krijuan luginen permidis
Me gjuhe perendish deshifrojn emrin tend
Si nje pjell e shterzuar ku zbrazin tmerr e frik
Kso castesh me sundon nata
E tundon gjer ne imeti
Tekat e vetvetes ledhatuan
Zogje e shpende shtegetar
Kuptojne ardhjen e vjeshtes
Me renien e shirave te pare
Degjoj trokitje ne deren e mendimeve pa kufij
Renkimi i detit hyne gjer ne shpellen e shpirtit
Si bucime shurdhuese
Dhemballet e lodhura pertypin mendueshem rasterine
Situata te reja ve ne prove jeta qe kerkojne me ngut frenim
Sjell mend njeriu kohe te vyera, njerez te bekuar
Gjer ne cakun e zhberjes
Kaperxim portash te hekurta kryqezuar
Duke thirrur emrin tend
Kjo smund te jete teater
Eshte vetsakrifikim qe te tremb.