Gjithmonë me vonesë i shkonte
dhe pse ajo e prit me padurim
përdorte penelin në gurë..
përgjatë shënjtërimit...
klithmës, ja kthej në gulçim
je shpirt, e zemër, e flori...
në veshin e ndukur i thoshte
me ty gjithmonë dua të rri..
ca tufa pambuku
hidhte perëndimit...
dhe duke buzqeshur
largohej përsëri.