U plakëm shumë shpejt grua,
Ikën vitet pa e kuptuar as vetë.
Ditë të vështira për ty e për mua,
Pleqëria nuk qenka e lehtë.

Nuk dalim më si dikur plot gaz,
Fundjavave deri pas mesnate vonë.
Tani e shumta e ndjekim njëri-tjetrin pas,
Kur lëvizim nga dhoma në dhomë.

Flokët na u bënë të bardha si borë,
Dhe dhimbjet i kanë zënë vendin dashurisë.
Na është shtuar dhe nga një bastun në dorë,
Ndërsa i shtyjmë ditët nën kthetrat e vetmisë.

Nuk dalim më si dikur plot gaz,
Fundjavave deri pas mesnate vonë.
Tani e shumta e ndjekim njëri-tjetrin pas,
Kur lëvizim nga dhoma në dhomë.