Unë, atë vend
as nuk e kisha parë,
as nuk munda ta vizitoja.

Ma sollën të gjallë kujtimet e tua
me sytë e mbushur me lot e mall.
Një përrallë që nuk lodhesh së treguari!

E mbeta e rrobëruar në largësi
me njerëzit, imazhet, tingujt e ngjyrat
me stinët e motet ku rridhnin ditët e tua!

Si një hije e padukshme endesha dhe unë aty
në kurthin e gjithçkaje, sikur me ty t’i kisha jetuar
fshehur tek unë pengu, tango e luajtur nga nostalgjia!