Nga goja
nga shpirti, me dalin ca mendime
të çuditshme
herë duken sikur gjëra që shkojnë
herë sikur, kur vijnë
prej një bote tjetër fare
nga kjo që e kemi gjerë me tani

e di që shumë nga këto
janë një pak, më pak se krejt paket
dhe se gjuha e tyre është e pafolur
e pashkruar,
por them se është diku
diku mes meje e teje, jeta ime

e derisa të gjitha gjuhët e kanë alfabetin
e vet, nisin nga e para,
kjo gjuha që s’po merremi vesh ne
niska nga një fillim tjetër
ndryshe e paska fillesën

e koha një ishull banimi i të pakohëve
që u jep mundësi atyre që nuk kanë kohë
një grup fjalësh të pafjala
gjithnjë nëpër pikën kufitare të
shpirt-mendjes, më vijnë
me ia fsheh vetës
të mos mi dëgjoj shikimi
të mos mi sheh dëgjimi
siç ndodh me gjërat tjera

Le t’i dish më mire
gjuhët e pa komunikuara, të pakoha
se kjo që po e flasim na vërtiti
kuptimeve të pakuptimta

me pajtim me çudirat e mia
me asgjë tjera, kjo lojë të ketë
rregullat e veta
ashtu që pas lojës
sekush ta pranoj rezultatin
dikush të jetë humbësi e dikush fituesi