“...marinar...marinar...” u dëgjiua zëri Ema Qazimit andej nga kreu i autobuzit...Ai zë i ëmbël valëzonte si valë deti e sikur freskonte paradetit të ngjeshurit e atijë autobuzi ne Athinë...

Ishin dy djem në ndenjësen prapa shoferit që kishin ngritur magnetofonin tek kënga e Emës...Të gjithë dëgjonin në heshtje kënaqësie...Kur mbaroi kënga, shoferi grek (Athinë), pa hequr vëmendjen nga timoni, pyeti djemtë:

-Cfarë kënge ishte ajo?

Këngë shqiptare – u përgjigj njëri nga djemtë.

-Sii?- iu habit shoferi duke i ulur gazin autobuzit. Dy djemve nuk iu pëlqeu “Si-ja” e shoferit, se brenda saj ata ndjenë nënfleftësim fyes, gati sikur të kishin dëgjuar: “ Si keni dhe juve këngë?” Njëri nga djemtë si me të qeëshur ia ktheu shoferit:

- Shqiptarët nuk janë vetëm për peshëngritje zotni...