E dashur Sadije
Të dua si jetën time, madje edhe më
shumë
Dëshiroj sinqerisht që unë të vdes dhe ti
të jetosh
Unë edhe i vdekur do të ndjek për të
parë buzëqeshjen tënde
Megjithëse kjo buzëqeshje, brenda
errësirës së varrit nuk duket
Por unë do të bëj të pamundurën, qoftë
edhe me anën e një fluture, që do të dalë
nga kockat e mia