TEKSTI ORIGJINAL

Nuk e dij se âsht rrènê a prrallë,
Por kam ndie qi atjè n' Bisht-Pallë
Per gjith natë, mbasi t' jét errun,
Dalin n' záll! shpirtent e djerrun
E me gurë edhe me tulla
Ngrehin shpija e ngrehin kulla,
Edhê i bâjn me kaq mjeshtri
Pá m'u a pasë ç' do ustaj lakmi.
Por se shka, po duen me thânë,
(T' mos xâjë besë kush s' don me xânë)
Se, kúr del e bardha dritë,
Gjïthshka naten t' kén godité,
Ata e shambin rrash per dhé,
Sá, jo veç qi shpï e ré,
Por as gúr, as plang, as tra
Aty mâ s' mundet m' u pá.
Tash, me pasë ndokush me pvetë
Per ketë punë, a thue â' e vertetë?
Kish me thânë (po thom per veti),
Se me ndodhun, kjo punë njeti,
Udobisht s' kish' me b'esue,
Mirë nji herë per pa. e peshue.
Por, mbasi, o Shqyptarë të mi,
Bishti i Pallës gjindet n' Shqypni,
Pa e peshue punen fort holle,
E xâ besë se njashtu ndodhë;
Pse zati n' Shqyptari t'onë,
(Duen me thânë 'se âsht kênë gjithmonë,
Por elè mâ tash mâ vonê!)
Âsht zanát me shpartallisun
Çdo punë t' mbarë qi t' jete nïsun.
Prandej thom, se atje n' Bisht-Pallë
Ngrehin çipujt kulla n' zallë,
Per me i çartë mandej prej dritet
Si n'per shekull po perflitet
Paj te tânë e dijn nder né,
N' dashtë t' jen Turq. a t' Kshtênë a Shkjé,
Se kjo namè ka ra nder né,
Qi çdo punë m' u shpartallue,
Mbarë e cilla t' jet fillue.
(Medje na edh' e kem' zanatë.
Mos me lânë me shkue fort gjatë
Por mundoh'mi m'e shperthye
Sà t' két nisë me qitun krye.)
Por kah thoni, o Zotëni,
Se kjo namë ka rá n' Shqypnï?
N' paçi ngae ju me m' ndigjue
Un ktû shqyp due m' ju-a kallxue.

*
* *
Kam këndue m' do libra t' vjeter,
(Se per kúr ata s' kallxojn),
Shêjti Sh' Mhill e Shêjti Sh' Pjeter
Rán n' kuvend me shoqishojn.
Rán n' kuvend tue bisedue
Per punë t' tokës n' â' e madhe a e vogel;
Pse prej s' naltit tu' e shikjue
Thote Sh' Mhilli se âsht sa 'i gogel.
Elè mâ, per mos m1 e ngjatë,
Mos me i mbetë davaja asnjênit,
Zbashkut dán ata m' e matë
Teh e m' teh me 'i fille pênit.
Pra, si fjalët i shtruen per rrashit,
Fluturim mbi dhé ata zdrypen;
Nji lamsh t' madh me pê mundashit
S' dij se kujë atë-botë i a lypen.
Moren pê'n e rane n' Arte,
Me Greqi kû dán Shqypnija,
Si e ka vû Faik Begu n' Kartë,
Qi ka shtypun „Albania".
Por ka ngae Faik Begu i shumi
M'i-a vû n'leter Shqypnis megjet.
Sá me letra, besa, O r u m i
Vonë e vonë nder mend do t' regjet;
Pse do t' dini ju ketë fjalë
Ka bâ bé Gjeka n' Atinë,
Se atij shpirti s' ka me i dalë
Per pa i shty kufijt n' janinë.
Lê' se bé ka bâ Greqija
Me na u shndrrue kufijvet vend,
Por, po thonë se edhè Serbija
Don me u djergun mje n' Pezrend,
E po thonë, se jo per tjeter
Duen Serbjant me marrë Shqypnín,
Qi ata e quejn Serbija e vjeter,
Veç me prû mbrendë qytetnin.
— Marshallà! ç' farë qytetnijet
Na barbart e Kastriotit
Kem' me pasun prej Serbijet,
Kúr „Serbjan" t' na quejn mbas sotit!
Në mos tjeter kem' me u msue
Me thye bén, qi t' bâjm m' therorè;
Grát per s' deknit me i dhunue,
Me pré nïerzt, qï t' na bïejn ndore.
Prap po thonë, se edhe Bullgarvet
Fort po u vesket Monastiri,
E se gacat n'tökë Shqyptarvet
Rrijn tu' i shti hiri e pa hiri.
Medjè, thonë nji fjalë mâ teper,
Knjaz Nikolla me shallvarë
Don me marrë Malsïn e ëper
Me gjith Shkoder sâ ma parë
E shka t' lânë kta kater ujq,
Qï i kerchohen shoqi-shojt
Thonë, do t' dalë nji dreq i kuq,
Qi pa dhimbê do t'i a njese thojt.
Edhe m' duket se per né,
Mor' Shqypfarë, ky djáll i zi
Sa mâ para ka me lé,
Fse na drèqiiit kem' kojshi..,
Por któ fjalë ktü s' hijn n' kuvend
Ë po i lâmë per nji hêrê tjeter
Veç po u tnom tash rènd e rènd
Shka kam kndue nder libra t' vjetra,
Moren pè'n e n' Arte u ulen,
Kû Shqypnija e ka kufi'n,.
Afy 'i kûj në dhé e ngulen
E me matë xün rrokullim,
Kaluen zaje e kaluen dete
Tue matë token me njatë pê;
Pane fise e pán qytete
Qi jetojshin per nen ré.
Pán si gjyqin njeri e dán,
Kúr per s'teprit të lakmojë,
Edhè ndien si i drejti kján,
N' kthetra t' t'fortit kur t' takojë.
Pán si h' shekull mund t' jetohet
Me tamah e pa dashtm',
E sá gjaku edhe dikohet
E sa lodja pa dobi.
Pán si t' vorfnin, t' ngathun boret,
E qèstisê n' derë t' vet bujari,
E si t' lan'nit krejt mbas doret
Mund t'i shndrise parzmja n' ari.
K'shtû tu' èndün n' anë prej Lejet,
E tue u matê token me pê,
Ata ü kap'en m'atê shkamb Pejet,
Kû vonë bora vjen tue dé.
Por aty nji punë u bini
(E shka s'bijn n'ketê shekull t'zi?)
Pêni i mndashit nuk u mbrrini,
Per me mate ketë Shqyptari,
Veç se ata i a bâne hallin
E nuk ndêjen kot tu u talle?
Pse me t' shpeitë e thirren djallin,
Edhe e ropen per së të gjalli.
E, mbasi i a hoqne Ikuren
Ata tjeter mâ nuk ngjaten,
Por me té nji dredhë e tu'ren
Ë me atë dredhë Shqypnin e maten.
E q' m' atë ditë, qi dheu i Shqyptarit,
Me atë rodë dredhet pat kénë matë,
Duen me thânê, se 'i púnë per a'mbarit
Aty mâ s' mundet me ngjatë,

*
* *

Qe, pra, tash se per ç'arrsye
Punë n' Shqypni s' jet pa u shperthye,
Due me thânë, pa u partallisun
Çdo pünë mbarë qi t' jete nisun.
E kjo nâmë, ase kjo rrfé,
Ka me ngjatun, thom, nder né
Dersá menden na t' a rrisim
E me dije mos t' a shndrisim;
Dredha e djallit, pse s' âsht tjeter,
Si e kam kndue nder libra t' vjeter,
Veç padija edhe krenijèi,
Qi shkojn njitë si trupi e hija.

📋 TEKSTI I KARTOLINËS

Seleksiono 1-6 rreshta nga teksti origjinal dhe tërhiqi/ngjiti në hapësirën e mëposhtëme: