I
Këndon Kumuria po ban gu gu
N’at mëngjes kur zbardhon drita.
I: Nuk ka tjetër ma për mua’
Zemrën unë te ti e ngjita. :I
Me dëshirë këndon kum’ria
Se pranvera u gjelbëru’.
Zjarr i madh qenka dashnia
T’gjithë ashikt’ janë përvëlu’!
Knon kum’ria edhe qoku
A ndigjon more xhanan?
Më erdh keq që m’ka humbë shoku
Prap e gjeta n’Elbasan.
Kumuria po ban figan
Natë e ditë po rrin tuj knu’
M’ka ndi zemra n’Elbasan.
Në vend tjetër s’du’ me shku’.
K’non kumria kur bie fyelli
Po rrëfen brengat e veta.
Kështu tha Isuf Myzyri
Çfar kërkova, atë gjeta!