Kjo sevdaja e insanit
Edhe gjarpnin ç’e përvlon;
Mahmudeja e sulejmanit
Me gazep sokakut shkon.
M’at Edrene të gremisur,
Andërr m’u shtir e mjera sevda;
Kur pash’ Mahmuden’ stolisur,
Vall’ e mjera se ‘ç’po ka!
Myrati s’më le ta gjej,
Kam baftin qi ma largon;
Sytë më çdo an’ t’i kthej.
Si nata m’i errëson.
Më shkon me llanë përveshë,
S’I mat shoqet më kët dhe;
Vjen me buzë duke qeshë,
Du dy syt’, moj Mahmude.